مامانی عاشق

روزهای کسل ِ دوست داشتنی

سیگار باشد
یا جام شراب
چه فرق،
همینکه جای لبت هست
مرا کافی است

نسرین فخیمی‬

روزهای کسل ِ دوست داشتنی اون روزیه صبح زود بیدار میشی با بدبختی خودتو از تخت جدا میکنی لباسها رو میشوری باز خودت رو مهمون تخت میکنی

هر از یک ساعت بلند میشی یه تیکه از وسایلی که فردا با خودتون میخواید ببرید جمع میکنی و پرت میکنی رو ساک تا وقتی یه خورده توان داشتی اونا رو توی ساک جا بدی

همه وسایل مورد نیاز از توی سالن منتقل شده روی تخت تا خدای نکرده ذره ای حرکت اضافی به خودتون ندید تا خسته تر از اینی که هستید بشید.

این مدل روزها رو دوست دارم

توی این روزها دوست دارم فقط بنویسم البته هر خط حدود نیم ساعت طول میکشه تا تایپ بشه

با این که خیلی کم کار شدم واسه نوشتن توی وبلاگم ولی سه روزه شروع کردم دارم مطالب گذشته ی وبلاگ که به قسمت پست موقت ها رفته میخونم و لذت میبرم که هر روز مینوشتم و امروز با مرورشون شاد میشم.

اگه خدا توانی بهم بده حتما بعد از برگشتنم میشینم و روزانه نویسی رو شروع میکنم.

خدایا توانی ده تا بتونم بلند شم و خانواده رو از رنج گرسنگی نجات بدم

تلگرام راحیل :

https://telegram.me/mamaniashegh

rahil سه‌شنبه 11 خرداد 1395 ساعت 11:19

قضاوت ممنوع

کتی رنگ زیتون
آویزان پشت صندلی اش،
عطر امروزِ او
دیوانه تر از دیروز
در ذره ذره تنم

نسرین فخیمی

بعد از فوت مامان شوشویی و رفتن مهمون ها ، چند روزی طول کشید تا زندگی به روال عادی خودش برگرده

ولی بالاخره برگشت.

میتونم یه اعتراف بکنم؟

زندگی این روزها را دوست دارم

تکلیف زندگیمون روشنه

میدونیم داریم چیکار میکنیم.

احساس میکنم تازه وارد ِ زندگی شخصی و مشترکم شدم.

یه حس فوق العاده ست .

واسه مایی که زندگیمون همیشه با فک و فامیل شوشو قاطی بود زندگی این روزها واقعا واسمون غریبه.

البته هنوز واسه شوشویی جا نیوفتاده ولی اونم عادت میکنه.

هنوز عصر که میشه کلافه و سر در گمه. مثل این که چیزی گم کرده هر روز دنبال گمشده ش میگرده

البته نا گفته نمونه واقعا زندگی این روزها واسه منم غریبه چون این بعد اخلاقی و رفتاری شوشو رو هنوز ندیده بودم. خیلی عالی شدددددددددددده

دیگه از هیچ رفتاری و ابراز احساسی وحشت نداره ، هیچ برخوردی ، هیچ کاری واسش سخت نیست و این فوق العاده ست .

خیلی وحشتناکه این طرز حرف زدن من ولی خووووو حقیقت همینه که دارم میبینم

این فصل جدید زندگی رو دوست دااااااااااااااااااااااااااااااااارم .

خدایا فردا صب نزنی پس کله م و بگی بچه جان اینا همه ش خواب بود از خواب پاشو برگرد به زندگی قبلی

راحیلی نوشت: توی این حال ِ خوش زندگی اگه این چشمم اذیت نمیکرد همه چی به کام بود. از قبل از عید دکتر گفت باید یه عمل دیگه بکنم ولی خوب هنوز که هنوزه وقت عمل نشده و هی هفته به هفته دارو مصرف میکنم تا چشمم آماده عمل باشه

خدایا این و روبراه کن دیگه قربونت ..

عشقولانه نوشت: شوشو واسه چهارشنبه هتل رزرو کرده و دو نفری داریم میریم یه شهر ساحلی جنوب.

درسته اونجا آتش میباره و گرمه ولی خووووووو من خودم داغ آتش عشقم و این حرفا دیگه از داغی هوای اونجا نمیترسم که

تلگرام راحیل :

https://telegram.me/mamaniashegh

rahil یکشنبه 9 خرداد 1395 ساعت 20:58

عمر گران میگذرد خواهی نخواهی

توی مدت مریضی مامان شوشویی اتفاقاتی افتاد که هیچ وقت به عمرم ندیده بودم .خیلی واسم عجیب بود ، ولی امروز که از اون روزها گذشته و آروم شدم و به اون اتفاقها فکر میکنم میبینم چقدر از خدا غافل شده بودم.

توی این مدتی که مامان شوشویی توی بیمارستان بود چند بار به دخترش گفت که شب که میشه مادرش میاد و کنار تختش میشینه

خواهر شوشویی میگفت مادر جان خواب میبینی ..آخه مامانِ مامان شوشویی سی و چند ساله که فوت کرده

تا این که یه روز عصر که نوبت من بود بیمارستان بمونم یهویی حال مامان شوشویی بد شدو ایست قلبی کرد و با شوک برش گردوندند و بعد از احیا گفتند مامان شوشویی باید حتما عمل بشه ولی گفتند اگه مامان شوشویی بره اتاق عمل 99 % زیر عمل ایست قلبی میکنه و میمیره

بچه هاش هیچ راهی جلوشون نبود آخه مادرشون بخاطر سوراخ شدن اثنی عشر و روده خونریزی شدید داشت بالاجبار رضایت به عمل دادند

بعد از عمل مامان شوشو حالش خیلی روبراه شد ولی همچنان توی آی سی یو نگهش داشتن تا مطمین بشن که مشکلی نداره

بعد از یک هفته باز حال مامان شوشویی بد شد ولی اون حال بد با روزهای قبل فرق داشت

مامان شوشویی بعد از ایست قلبی و احیایی که شده بود همش میگفت : هر روز یه مرد جوون و زیبا میاد از جلوم رد میشه و میره اصلا باهام حرف نمیزنه

تا این که روز دوازدهم اردیبهشت وقتی واسه ملاقاتش رفتیم دیدم حالش خیلی عجیبه .

یه اخلاق خیلی مهربون پیدا کرده بود ، با همه با لبخند حرف میزد . من و خواهر شوشو و شوشویی حدود سه ساعت پیشش بودیم توی این ساعات به چشم خودم دیدم که همه اموات دور و نزدیکش به دیدارش آمدن .

هر کی میومد کنارش فوری به ما معرفیش میکرد که الان فلانی پیشمه یه عالمه باهاشون صحبت میکرد خواهر شوشویی و شوشویی پایین تختش ایستاده بودن و فقط اشک میریختن

من دستش رو توی دستم گرفته بودم و یه عالمه ازش سوال میپرسیدم اونم با آرامش جوابم رو میداد

هر از گاهی به بالای سرش نگاه میکرد میگفت اون پسر جوان ِ اونجا ایستاده داره نگاهمون میکنه ولی اصلا جلو نمیاد

چند بار دستش رو برد بالا و از اون آقاهه خواهش کرد دستش رو بگیره .

اونجا من و شوشو و خواهر شوشویی به یقین رسیدیم که مامان شوشویی دیگه توی این دنیا سیر نمیکنه

ولی خودش هر از نیم ساعت به من میگفت تو فکر میکنی من فراموشی گرفتم؟

نه من فراموشی نگرفتم تو رو میشناسم تو عروس خودمی.

اون روز اینقدر مهربون شده بود که همه رفتارهای خشنش رو فراموش کردم و عاشق مامان شوشوی اون شب شدم.

فقط دستاش رو میبوسیدم و میگفتم میدونم مادر تو حالت خوبه .

یهویی تو چشمام نگاه کرد و گفت چرا بهم نگفتی که حامله ای؟

گفتم اااا مادر من؟ حامله نیستم . گفت الان به من خبر دادن تو حامله ای .

چشمش رو گردوند سمت شوشو و گفت چشمت روشن من الان خبر شدم راحیل حامله ست.

نگام کرد آروم بهم گفت برو دوتا کرانچی بخر بیا بخوری م.

گفتم مادر با کی میخوای کرانچی بخوری؟ گفت با تو .تو بخور برسه به اون پسر عزیزم جون ِ دلم . همه اشاره ش به بچه ی توی شکمم بود.

اون شب خیلی حرف زد از چیزهایی که داره میبینه .

چشمش به آسمون بود یهویی به گوشه اشاره کرد گفت آخی اون زنه رو ببین دارن میزنن تو کمرش و میبرنش

یهویی چشماش رو بست گفت خدا کنه دیگه نزننش

یه دل داشتم میترکیدم از بغض که مامان شوشویی اینجوری شده یه دل خیلی خوشحال بودم که اگه واقعا مامان شوشویی داره چیزی از اون ور واسمون میگه من هستم که بشنوم

خیلی حرفهای دیگه زد که همه ش رو واسه خودم ثبت کردم تا یادم بمونه چون حرف هاش واقعا عجیب بود.

هوا که تاریک شد اسم من و دخترش رو صدا زد گفت شما خسته شدین برید خونه الان مادرم اومد کنارم.

گفتم مادر ما هم می مونیم پیشت ناراحت ما نباش : گفت خوب تو مواظب خودت باش بشین اینجا کنارم

تا لحظه ای که میخواستیم ازش جدا شیم دست منو گرفته بود و از چیزهایی که میدید واسمون تعریف میکرد

تا این که دیگه مارو از اتاق فرستادن بیرون

اون شب دیگه مامان شوشویی رفت توی کما

روز چهاردهم اردیبهشت قرار بود مامان شوشویی دیالیز بشه ، من و خواهر شوشویی رفتیم بیمارستان پشت در آی سی یو بودیم تا مادر رو ببینیم و ببریمش دیالیز

وقتی رسیدیم گفتند افت فشار داره و دارو بهش دادن تا فشارش تنظیم بشه بعد ببرنش دیالیز

صدای اذان مغرب که توی سالن بیمارستان پیچید در آی سی یو باز شد پرستاره منو خواست گفت(( گان )) بپوشم و باهاش برم بالا سر مامان شوشو

توی راهرو یه لحظه مکث کرد گفت با مریض چه نسبتی دارید؟ گفتم عروسشم.

گفت مریضتون ایست قلبی کرد و متاسفانه هر کاری انجام دادیم نتونستیم برش گردونیم.

نمیتونم حال اون لحظه رو توصیف کنم فقط یادمه کنار تخت مامان شوشو که رسیدم پرستار یه صندلی کشید کنارم زیر بغلم رو گرفت و منو نشوند روی صندلی

چشمم به صورت مامان شوشو بود همه هیجده سال زندگی کنارش از جلو روم میگذشت اشکم سرازیر شده بود فقط تونستم بلند بشم خودمو برسونم کنارش دستش رو توی دستم بگیرم ببوسم و اروم بگم مادر حلالم کن .......

لحظه های سختی بود.

جالب ترین اتفاق این بود که مامان شوشویی روز تولدش فوت کرد

امروز دیگه مامان شوشویی توی طبقه ی دوم یه قبر مخصوص مادران شهدا به خاک سپرده شده .

روز هفتمش یه عالمه کرانچی خریدم و با دستای خودم بین همه بچه هایی که با خانواده هاشون واسه فاتحه خونی آمده بودن تقسیم کردم .

ثبت نظر

rahil شنبه 25 اردیبهشت 1395 ساعت 22:44

اندراحوال مریضی های مامان شوشو

ساعت سه ظهره تازه از بیمارستان رسیدیم ، با پسری ناهارمون رو تند تند خوردیم حس و حال هیچ کاری واسم نمونده

حتی اینقدر توان ندارم بلند شم دستی به سرو گوش خونه بکشم.

دیشب خواهر شوهر جان شوهرش اومد و از امروز رفت خونه مامانش بمونه

بعد از بیست و چند روز من تنها شدم و اصلا نمیدونم چطور از تنهایی لذت بخشی که پیدا کردم لذت ببرم.

اولین کارم این بود که لب تاپ رو روشن کنم و توی قسمت مدیریت بلاگفا شروع کنم به نوشتن.

نمیدونم این حال خوب و تنهایی چند ساعت یا چند روز ادامه داره آخه امروز باز توی آی سی یو حال مامان شوشویی بد شد و با شوک دادن برش گردوندند

این روزها توی بیمارستان اینقدر وضعیت های نا متعادل مامان شوشو رو دیدیم که احساس میکنم دلم سنگ شده و میتونم هر چیزی رو ببینم بدون این که کوچکترین شوکی بهم وارد بشه

دلم برا خونه ی ساکت و زندگی آروم خودم تنگ شده

دلم برا کل کل کردنهام با شوشویی تنگ شده

دلم برا قدم زدن های بی دغدغه توی خیابونهای اردیبهشتی شیراز تنگ شده

دلم برا آرامش تنگ شده

هفده هیجده ساله دارم با شوشویی زندگی میکنم ولی یه خاطر آروم نداشتم از این که همیشه یه سایه ی هرچند کمرنگ روی کل زندگیم بود که همه آرامشهام رو از بین میبرد خسته م کرده

نمیدونم بعد از این وضعیت چی میشه ولی این باور رو دارم که بس که زندگی شخصی خودم و با دیگران ( فامیل شوشویی) قاطی بوده الان دیگه نفسی واسه ادامه ی اون رابطه ها رو ندارم.

نمیدونم از این حرفهایی که زدم چه برداشتی میکنید ولی باید غر میزدم ، باید مینوشتم تا آروم بشم.

میدونم هر لحظه ای که بیمارستان با شوشویی تماس بگیره و هر خبر ناگواری به شوشویی بده منم که باید باهاش همفکر باشم و به دادش برسم. حداقل باید یه جا غر بزنم تا تخلیه بشم یا نه .

نمیدونم بهتون گفتم که ناخن کاشتم یا نه؟

اینقدر بهش وابسته شدم که به همه تون توصیه میکنم اگه میخواید یه کار کوچک بکنید که خیلی لذت بخش باشه برید ناخن بکارید

فرنچ ناخنم رو طرح دار گذاشتم و بعد روش ژل زد که موندگار بشه .حالا شما یه عروس قرتی ناخن قشنگ رو تو مراسم ختم مادر شوهرش تجسم کنید و بگید وووی چه راحیل باکلاسی [پلک]

rahil دوشنبه 13 اردیبهشت 1395 ساعت 15:32

0 نظر

اردیبهشت هست و هوای بهشت هست

به غرورم کاری نداشته باش
هرچه می خواهی بشکن
از دلم بگیر
تا ته حنجره ام برو
دستم را خودم می شکنم
که همین سرخط
نقطه / ضعفم را نوشت
یادم نبود
نامردها
مشت شان از قلب شان بزرگ تر است

منیره_حسینی

ایـــــــــــــنم هست

تلگرام راحیل :

https://telegram.me/mamaniashegh

ثبت نظر

ادامه مطلب ...

rahil جمعه 3 اردیبهشت 1395 ساعت 20:36

0 نظر

.....

ای دوست بر جنازه ی دشمن چو بگذری

شادی مکن که بر تو هم این ماجرا رود!

"سعدی"

تلگرام راحیل :

https://telegram.me/mamaniashegh

از روزی که از سفر برگشتیم در گیر مریضی مامان شوشو هستیم.

بنده خدا یهویی به بد مریضی گرفتار شد.

همه دردهاش یه طرف این که یه روز در میون باید بره واسه دیالیز واقعا سخته

مریض شدنش تا حدی بد شده که یه نفر نمیتونن ازش پرستاری کنند . حتما باید سه تا پسرهاش باشند تا بشه جابجاش کرد وبردش دکتر و دیالیز..

این روزها شوشویی حال و هواش خیلی افسرده ست

درسته توی کارها بهش کمک میکنم ولی این تو خود بودنش این که احساساتش رو بروز نمیده ،همین سکوتش بیشتر باعث تنش توی رابطه و زندگی مون میشه

هرچند خیلی در برابرش کوتاه میام هی میگم الان که داره این شرایط مریضی مامانش رو میبینه از نظر روحی داغونه سر به سرش نذارم ولی خوب یه وقتایی کم میارم و تا دعوا نکنم داد نزنم ، اون داد نزنه حرفاش رو با لحن تند و خشن نزنه خالی نمیشیم.

هرچند تهش به قهر کردن ختم میشه ولی خو تا این حدی که دوتامون آروم میشیم کفایت میکنه

حالا وسط یه قهر وحشتناک زنگ زده بی سلام میگه: مامانم رو بیمارستان بستری کردن ،بردنش آی سی یو ، داره سطح هشیاریش میاد پایین یه سکوت طولانی ... زنگ زدم خواهرم بیاد شیراز ،کارم درست بود؟ توی آی سی یو ملاقات نداره ولی من میخوام برم ببینمش رسیدم خونه آماده باش با هم بریم. راحیل مرخصی بگیرم بیام خونه؟ چرا امروز اینجوریه اعصاب ندارم .حال و حوصله ندارم .کاش میشد بزنیم به جاده .... بدون هیچ حرف اضافه ای گوشی رو گذاشت

جواب همه سوال ها و سردرگمی هاش رو توی یه اسمس واسش فرستادم ، شاید نمیتونستم صداش رو اونجوری لرزون بشنوم

ولی من آرومم ، همین که بعد از یه دعوای وحشتناک با این که باهاش قهر بودم بدون هیچ حرف اضافی همه حرفای توی دلش رو به من گفت آرومم کرد.

زنها اصلا پیچیده نیستند ،خیلی ساده آروم میشن ، توی بدترین شرایط همین که عزیز ترینشون واسشون حرف بزنه اونا به آرامش میرسند

rahil یکشنبه 22 فروردین 1395 ساعت 15:35